حتماً یادتون هست نمازجمعه ی مشهد که میرفتیم، آیت الله علم الهدی همیشه خطبه رو با این مقدمه شروع میکردن:

الحمد لله المتفرّد بالکبریاء، و أشهد أنّه المتوحّد بتدبیر الأرض و السماء.
و أشهد أنّ محمدٍ المبعوث رحمةٌ للوراء، اکمل الاُمناء، و افضل السفراء، و خاتم الانبیاء.
و أشهد أنّ أمیرالمؤمنین علیّ بن أبی طالب و أولاده المعصومین هم المهجة البیضاء، و مُنقِذ البشر من الضلالة و العمی.
اللّهم بلّغ مولانا صاحب الزمان، صلوات الله علیه عن جمیع المؤمنین و المؤمنات فی مشارق الارض و مغاربها، سهلها و جبلها و بَرّها و بحرها - حیّهم و میّتهم - و عنّا و عن والدینا من الصلوات و التحیّات زنة عرش الله و مداد کلماته و منتها رضاه و عدد ما أحصاه کتابه، و أحاط به علمه. اللّهم إنّا نُجَدّد له فی هذا الیوم و فی کل یومٍ عهدًا و عقدًا و بیعة له فی رقابنا. اللّهم کما شرّفتنا بهذا التشریف، و فضّلتنا بهذه الفضیلة، و خصصتَنا بهذه النّعمة، فَصَلّ علی مولانا و سیّدنا صاحب الزمان، و اجعلْنا من انصاره و اعوانه و الذّابّین عنه و المستشهدین بین یدیه - طائعین غیر مکرهین، فی الصفّ الذی نعتَّ أهله فی کتابک و قلت صفًّا کأنهم بنیانٌ مرصوص - علی طاعتک و طاعة رسولک و آله علیهم السلام. اللّهم هذه بیعة له فی أعناقنا إلی یوم القیامة.
عبادَ الله! أوصیکم و أوصی نفسی بتقوی الله...

من که اصلاً به عشق همین میرفتم! خیلی متن قشتگیه. تا اونجا که من دیدم، ترکیبیه از چند متن مثل قرآن و زیارت جامعه کبیره و دعای عهد و... (اگه شما اطلاعات بیشتری دارید حتماً ما رو بی نصیب نذارید.) یه روزم دو تا عرب صف جلوی من نشسته بودن، یکیشون انگار به اون یکی در مورد فارسی بودن خطبه یه چیزی گفت، اون یکی بهش جواب داد و به مقدمه ی عربی خطبه اشاره کرد، مثل این که خیلی خوشش اومده بود.
خلاصه اینم خاطره ی ماندگاریه از روزهای حرم. یادش به خیر - احمد حتماً یادشه - مجتبی هم سعی میکرد با لحن آیت الله علم الهدی تکرار کنه: الحمد لله المتفرّد بالکبریاء...